از مرجان دوستت دارم 2

 نوشته های روی تخته سنگها، کنار جاده ها و تونل ها، یادگاری های روی درختها و دیوارها ،ناخود  آگاه غمگینم می کنند. تصور سرگذشت مبهم انسان هایی که آنها رانوشته اند و رفته اند... این تصاویر برای من، صورت نمادینی از مرگ هستند. حضور متن علیرغم غیبت مولف!رفتن اما از خود چیزی  را جا گذاشتن. نوشتن و رفتن. این همان چیزی است که اندوهبار است. روی دیوار تونل با اسپری قرمز رنگی نوشته شده بود" مرجان خفه شو! من دوستت دارم". 

مرجان هر صبح که از خواب بیدار می شود، می رود سر میز صبحانه.همخانه ای مرجان ، دختر بیست و هفت هشت ساله ای است اهل یکی از شهرهای شمالی ،کارمند شرکتی خصوصی.هر روز صبح زود از خانه می زند بیرون و در این یک سالی که مرجان با او همخانه شده است حتی یکبار هم بدون خوردن صبحانه سر کار نرفته است.تنها کار مرجان برای صبحانه، گرم کردن مجدد کتری آب است. همخانه ای مرجان هر جمعه یا با دوستانش می روند کوه یا با تور اینطرف و آنطرف،مسافرت یک روزه.برای همین مرجان جمعه ها صبحانه نمی خورد. حال و حوصله ی صبحانه درست کردن را ندارد. جمعه ها، مرجان تا ظهر می خوابد.از خواب که بیدار شد می رود دوش می گیرد.بعد ازحمام ،اغلب اوقات می ایستد روبروی آینه قدی و به اندام برهنه اش نگاه می کند.چرخی جلوی آینه می زند و هر بار از دیدن هیکلش سرشار از شعف می شود. گاهی هم با صدای بلند خودش را تحسین می کند. موهایش را درست می کند، لاک می زند،آرایش می کند و در حین انجام همه این کارها ، تلفنی با رضا مشغول گفتگوست. یکبار رضا به او گفت" تو چرا هیچوقت با همخونه ایت نمی ری بیرون؟". مرجان بدش نمی آمد با دختر،گاه گداری بروند جایی اما دختر بکبار هم به مرجان پیشنهاد بیرون رفتن را نداده است. مرجان همخانه ایش را به ندرت می بیند. دختر صبح زود که از خانه بیرون می رود، مرجان خواب است. بعد از ظهرها هم هیچوقت به خانه نمی آید.کلاس زبان، باشگاه،خانه ی دوستان اوقات بعد از ظهرش را پر کرده اند. شب  هم که به آپارتمان می رسد شامش را بیرون خورده است. دوش می گیرد، چند دقیقه کانال های ماهواره را جابجا می کند، مسواک می زند، شب به خیر مرجان را می گوید و بلافاصله می خوابد. همخانه ای مرجان بسیار زیباست. از آن دسته دخترها که چهره ی شیک و باکلاسی دارند.از همانها که در نگاه اول آرام و باهوش به نظر می رسند .همخانه ای در روزنامه آگهی داده بود که تمایل دارد با یک خانم دانشجو یا کارمند در آپارتمانی 65 متری با کلیه امکانات همخانه شود.مرجان دنبال آپارتمان می گشت. به پدر گفته بود که زندگی در خوابگاههای دانشجویی خودِ خودِ نکبت است. پدر گفته بود" دختر نباید تنهایی خونه بگیره، حالا باز اگه یه دو سه تا همخونه ای داشته باشی شاید بهت اجازه بدم که بیرون از خوابگاه باشی". مرجان گفته بود" دو سه تا همخونه ای با خوابگاه چه فرقی داره؟". مرجان زنگ زده بود به شماره ای که در آخر اگهی بود.مرد جوانی جواب تلفن را داده بود. مرجان گفته بود به خاطر آگهی زنگ زده است اما انگار شماره را اشتباه گرفته . مرد جوان جواب داده بود که شماره را درست گرفته است و بعد گوشی را داده بود به دختر. دختر به مرجان گفته بود "نمی شود برای این نوع آگهی ها شماره خودت را بگذاری. یک عده آدم مریض تو روزنامه ها دنبال زنان تنها می گردند".قرار گذاشته بودند تا همدیگر را ببینند.در کافی شاپی حوالی میدان انقلاب.دختر تا رسیده بود سیگارش را روشن کرده بود. این یک پیام مستتر بود برای مرجان:  همخانه ی احتمالی تو سیگار می کشد!مرجان از چهره دختر خوشش آمده بود. از قاطعیت نرمی که در حرکات دختر بود.دختر هم به مرجان گفته بود" باید ترک باشی. شبیهه ترکایی.اکثر تون یه خوشگلی خاصی دارین". و بعد سریع رفته بود سر اصل مطلب" همخونه ای من باید سه تا شرط داشته باشه. اول اینکه تو مسائل خصوصی من به هیچ عنوان کنجکاوی نکنه... حتی از سر دوستی و دلسوزی ... دوم به هیچ عنوان دوست پسرش رو نیاره خونه....یه دختر تنها رو همه زیر چشم دارن. کافیه مردای همسایه ببینن تو با یه پسری رفتی تو آپارتمان. دیگه کاری ندارن اون پسر کیه تو می شه.... همه اشون دندوناشونو برات تیز می کنن... مردا اعتقاد دارن اگه دخترا و زنها  ازیه مردی خوششون بیاد پس امکانش هست که به مردای دیگه هم پا بدن... سوم اینکه حساب کتاب همخونه ایم باید درست باشه. چهارم اینکه تمیز باشه. خیلی هم تمیز باشه". مرجان خندیده بود و گفته بود " اینا که شدن چهار تا شرط!".دختر هم خندیده بود. وقتی خندید صورتش متشخص تر شد . مرجان با خودش گفت " همینه. اگه بابام دختره رو ببینه بی برو برگرد موافقت می کنه باهاش همخونه بشم". پدر موافقت کرده بود.آمده بود تهران و آپارتمان دختر را دیده بود. از همسایه ها هم پرس و جویی کرده بود. آنها را قسم داده بود که دختر متوجه این قضیه نشود. 

مرجان عصرهر جمعه از خانه می زند بیرون.رضا سر کوچه داخل ماشین منتظرش می ایستد. رضا مرجان را به خانواده اش معرفی کرده است.مادر به رضا گفته گاهی وقتها  مرجان را برای شام دعوت کند به خانه.مرجان شبهایی که خانه ی رضا می رود زنگ می زند به مادرش. می گوید که دعوت شده خانه ی مریم یکی از همکلاسی هایش . اگر  پدر یا  مادر مرجان تماس بگیرند، مریم خواهر رضا  ماجرا را طوری پیش می برد که همه چیز واقعی و عادی جلوه می کند....آخر شب که رضا مرجان را به آپارتمانش بر می گرداند،مرجان سر کوچه پیاده می شود و به رضا می گوید" تا در خونه نیا. ممکنه یکی ببینه خیلی بد می شه". این را همخانه ای مرجان به او تذکر داده است.... 

     ---------------------------------------------- 

مادر رضا با مرجان تماس می گیرد. می گوید که چند وقت است رضا نیمه شب از خانه می زند بیرون.آیا مرجان خبر دارد که رضا کجا می رود. مرجان جواب می دهد که بعد از انتخابات، رضا را به ندرت می بیند.رضا به مرجان گفته که با او تماس نگیرد... ممکن است برای مرجان خطری پیش بیاید. مرجان از رضا پرسیده بود" چه خطری؟" رضا چیزی نگفته بود. همخانه ای مرجان که چند وقت است شبها زود به خانه بر می گردد، متوجه موضوع شده است.با قاطعیتی که همیشه در حرفهایش وجود دارد به مرجان می گوید"الکی الکی خودت رو به باد فنا نده. این پسره تنش می خاره. ولی ممکنه بیان سراغ تو ببرنت یه جایی شیشه نوشابه بکنن تو ماتحتت!". 

پ. ن:این روایت ادامه دارد. شما هم می توانید ادامه اش را حدس بزنید...من حدس خودم را هفته بعد ادامه می دهم

پ. ن:یک شعر خیلی کوچولو در اینجا